scyan[1] wyraźnie pisze: „Seneca Ovidium sequens“... Można twierdzić prawie na pewno, że słowa te odnoszą się do naśladowania przez Senekę Owidyuszowej „Medei“. Zobaczymy także poniżej, że i poszczególne wyrażenia i zwroty przejmował Seneka z Owidyusza. Za naśladownictwem przemawia w pierwszym rzędzie uderzająca zgodność w przedstawieniu charakteru Medei między Seneką a Owidyuszem. Następnie wiele szczegółów z tragedyi Seneki, wykazuje takie uderzające podobieństwo do szczegółów, zawartych w XII. heroidzie, że naśladowanie Owidyusza jest aż nadto widoczne. Jestto zarazem jeden dowód więcej na okoliczność, że zależność tragedyi Owidyuszowej od XII. heroidy była bardzo wielka[2]. Da się to podobieństwo szczegółów u Seneki i u Owidyusza wykazać. Zestawmy parę przykładów:
Ov. her. XII. 137.
„Ut subito nostras hymen cantatus ad aures...“
Sen. Med. 116.
„Occidimus; pepulit aures hymenaeus meas.“
Ov. her. XII. 141.
„Pertimui nec adhuc tantum scelus esse putabam...“
Sen. Med. 117.
„Vix ipsa tantum vix adhuc credo malum“.
Ov. her. XII. 209.
„Quo feret ira – sequar!“
Sen. Med. 968.
„.... ira, qua ducis sequor“.
Zestawienia te przytaczam z cytowanego dzieła Fryderyka Leo.
Ale co więcej: Mamy oczywisty dowód naśladownictwa Seneki i to dowód najautentyczniejszy. Oto bowiem — jak wykazał Leo – Seneka sparafrazował jeden z owych zachowanych nam wierzy, mianowicie wiersz zachowany u Quintyliana, który brzmi:
„Servare potui; perdere an possim, rogas?“
