Dokładnie trudno oznaczyć czas powstania „Medei". Wprawdzie mamy w elegiach wzmianki poety, naprowadzające w przybliżeniu na czas powstania tragedyi, ale cóż, kiedy mając przed sobą już drugie wydanie elegii, dokonane przez samego poetę, nie możemy być pewni, czy wzmianki te nie zostały przez poetę dopiero później wtrącone. Mamy n. p. wzmiankę poety w elegiach miłosnych[1], która brzmi:
„Curaque tragoedia nostra crevit“.
która wskazywałaby, że „Medea“ została napisana przed drugą księgą elegii. Podobnie mamy taką wzmiankę w XV. elegii III. księgi, gdzie poeta, żegnając się z czytelnikiem, pisze[2]:
Culte puer puerique parens Amathusia culti,
Aurea de campo vellite signo meo!
Corniger increpuit thyrso graviore Lyaeus:
Pulsandast magnis area maior equis.
In belles elegi, genialis Musa, valete,
Post mea mansurum fata superstes opus!
List Medei do Jazona powstał — zdaje się — przed tragedyą „Medea“.
b) Charakter i nastrój XII. listu, a osobliwie gwałtowny, mściwy, pełen jaskrawych kontrastów charakter Medei, jakim go widzimy w XII. heroidzie, nadaje się bardzo do tragedyi i każe nam przypuszczać, że autor XII. heroidy nie mógł w odmienny a trafniejszy sposób przedstawić charakteru bohaterki w tragedyi.
c) Z mitu o Argonautach tylko ta jego część t. j. mit o Medei i Jazonie nadawał się do tragedyi. Skoro zaś jest on przedmiotem heroidy, tem więcej musiał być on przedmiotem tragedyi.
d) Sposób przedstawienia i układ mitu w heroidzie zgadza się w głównych zarysach ze sposobem przedstawienia i układem tegoż w Eurypidesowej „Medei“.
Osobliwie musi uderzyć czytelnika początek XII. heroidy i początek prologu Eurypidesowej „Medei“. Jeżeli bowiem ze-
