Strona:PL Sewer - Genealogie.djvu/11

 Od wydania ostatniego mojego Rocznika szlachty Polskiej, upłynęło lat dziesięć z górą. Zachęcany z wielu stron, podejmuję to wydawnictwo na nowo. Uwzględniłem w niem, ile możności, wszystkie słuszne życzenia krytyki, a zwłaszcza co do pięciu wstępnych generacyi przy genealogii każdego z podanych rodów.
 Dodatki te atoli powiększyły rocznik niniejszy tak dalece, że wydanie go w całości w jednym tomie okazało się niemożebnem.
 Z technicznych przeto względów musiałem go podzielić na dwie części, z których pierwszą oddaję do rąk czytelników pod zmienionym tytułem: Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich“.
 Obejmują one według systemu heraldyki nowoczesnej najpierw rody książęce, potem hrabiowskie, baronowskie, wreszcie rodziny szlacheckie, które dziedziczny tytuł hrabiów papieskich (conte) otrzymały, jakkolwiek te ostatnie przez to jeszcze do stanu magnatów nie należą.
 Wprawdzie w dawnej Rzeczypospolitej nie tytuł, lecz ilość senatorów rozstrzygała o znakomitości rodów, tak zwanych karmazynów, dziś jednak trzymać się musimy zwyczajów ogólno-europejskich.
 W opracowaniu przed każdą rodziną podaję jej znakomitszych członków, jako to: senatorów, mężów stanu, urzędników koronnych, nadwornych i wyższych ziemskich, dostojników kościoła, głośnych wojowników, uczonych, filantropów i t. d., w ogóle tych, którzy w ojczyźnie naszej wybitniejsze zajęli stanowiska.
 Dalej następuje pięć wstępnych generacyi w prostej linii do teraźniejszej głowy każdego rodu, poczem dopiero wyliczam wszystkich żyjących członków każdej rodziny.
 Co do książąt uwzględniam tylko rody niewątpliwie