Do dobrego tonu w owej epoce należało być dobrze zaopatrzonym w barkarole, to jest, ponieważ gondola w Wenecyi znaczy to samo, co ekwipaż winnych krajach, przeto i gondolierzy stanowią przedmiot potrzeby i zarówno zbytku, podobnie jak gdzieindziej konie.
Ponieważ wszystkie gondole są mniej więcej podobne, na mocy dekretu dawnej Rzeczypospolitej, która nakazała, aby wszystkie były powleczone czarno, więc jedynie ubraniem i wyglądem wioślarzy osoby zamożne mogły się odróżnić od tłumu. Gondola wykwintnego patrycyusza winna była być kierowaną z tyłu przez człowieka silnego i męzkiej piękności, z przodu przez murzynka osobliwie przybranego, lub blondyna krajowca, w rodzaju pazia lub dżokeja strojnego elegancko, a umieszczonego tam nakształt ozdoby, lalki u przodu okrętów.
Mnie zatem zupełnie odpowiadało to zaszczytne stanowisko.
Byłem prawdziwem dzieckiem lagun: chłopiec o płowych włosach, rumiany, bardzo silny, z konturami nieco kobiecemi, o dziwnie małych rękach i nogach, piersi szerokiej i muskularnej, szyi i ramionach okrągłych, gładkich i białych. Dodajcie do tego śliczny kostyum, pół-Figara, pół-Cherubina, a po większej części nogi bose, aksamitne spodnie błękitne spięte szkarłatnym pasem, a piersi okryte jedną tylko koszulą batystową, bramowaną, bielszą od śniegu, a będziecie mieli wyobrażenie o biednym histryonie w pączku, którego nazywano wówczas Nel-
Strona:PL Sand - Ostatnia z Aldinich.djvu/39
Ta strona została przepisana.
