Strona:PL Sacher-Masoch - Wenus w futrze.pdf/54

śliwy? — odpowiedziała z pewnym wyrzutem, — czy zmniejsza twoje szczęście to, że należałam przedtem do innych i że po tobie posiadać mnie będą znowu inni? czy zresztą rozkosz twoja byłaby mniejsza, gdybym nawet równocześnie uszczęśliwiła drugiego?
 — Wando!
 — Bo, widzisz — mówiła dalej, — to byłby jedyny sposób wyjścia. Ty nie chcesz mnie utracić, bo mię kochasz, i ja ciebie kocham i mogłabym się nie zmienić do końca życia pod warunkiem, że oprócz ciebie...
 — Co za myśl! — krzyknąłem. — Co za zgroza wieje z tych słów, Wando!
 — Pytam jednak, czy mimo to kochasz mię mniej, niż przedtem?
 — Ależ przeciwnie.
 Wanda oparła się na łokciu i mówiła dobitnie, a zwolna:
 — Mnie się zdaje, że kobieta, chcąc na zawsze pozyskać mężczyznę, nie musi koniecznie być mu wierną. Którażbo kobieta może być więcej uwielbiana nad heterę?
 — Rzeczywiście w niewierności kobiety jest coś, co wywołuje bolesną rozkosz, najwyższy szczebel namiętności.
 — Nawet dla ciebie? — podchwyciła żywo.
 — Tak, nawet dla mnie.
 — I jeżeli ja zrobię ci tę przyjemność... — dodała szyderczo.
 — W takim razie będę straszliwie cierpiał, ale tem więcej uwielbiał cię i kochał. Tylko nie śmiesz mię okłamywać, lecz z całą siłą i bezczelnością demona musisz powiedzieć mi: ciebie jednego będę kochała, ale oddam się każdemu, kto mi się podoba.
 — Nie jestem usposobiona do kłamstwa — odrzekła potrząsając głową. Lecz któryż mężczyzna zdolny jest oprzeć się prawdzie?... Jeżeli naprzykład powiem ci: podobne życie, ugruntowane na zasadach pogańskich, jest moim ideałem, czy znajdziesz w sobie tyle siły, aby to znieść?
 — Niezawodnie, od ciebie zniosę wszystko, byle tylko cię nie utracić. Czuję bowiem, jak małą wartość dla ciebie przedstawiam.
 — Ależ, Sewerynie...
 — A jednak tak jest, i właśnie dlatego...