przywiedziono. — Przez niejaki czas miałem nazwę tę za dowolną lub przypadkową, bez istotnego znaczenia; dzisiaj innego jestem mniemania. —
Przypadkowość i dowolność tam tylko w badaniu tradycyi przypuszczać się godzi, gdzie rozsądnie nie można dla niéj wskazać innéj podstawy. Ale nazwisko Sobótniéj Góry, Sobótki, od niepamiętnych czasów nosiła znakomita, w polskim niegdyś Szląsku, o kilka mil po za Wrocławiem położona góra, — dotąd Sobótka od Polaków, Zobtenberg od Niemców zwana. — Tradycya i kronikarskie wzmianki wspominają o niéj, jako o széroce czczonej niegdyś, — tak że od jéj posiadania cały Szląsk świętéj ziemi dostawał nazwanie. Jednoznaczność nazwiska jéj z nazwą głównego święta starosłowiańskiego: Sobótki, podaje téż przeważny wysokiego jéj uczczenia dowód. — W obec więc takowych danych mniéj krytyczném byłoby przypuszczenie dowolności, niżeli uznanie we wzmiance Sobotniéj Góry, w mazowieckiéj baśni, przetrwałego wieki odgłosu czci, nie gdyś szląskiéj Sobótce powszechnie oddawanéj. —
