Strona:PL Rolland - Wycieczka w krainę muzyki przeszłości.djvu/21

dokonał i został panem Jean de Jelme. Niestety zapomniał, iż rodacy, wymawiając słowa francuskie na swój własny sposób, zrobią z tego poprostu: Schand-Schelm czyli: drań bezwstydny. W ten sposób stał się pośmiewiskiem i przedmiotem pogardy u wszystkich. Radbym, by taki sam los spotkał wszystkich wstydzących się swych nazwisk niemieckich i fałszujących je, celem służenia dziwactwom mody. Niemcy powinnyby się również wstydzić tych ludzi i odpłacając pięknem za nadobne wyrzucić ich, wraz z innymi fałszerzami za granice państwa“.
 Głos Kuhnaua rozbrzmiewał w pustyni. Starczyło wówczas, by jakiś „theuer Affe“ przezwał się Caraffa i wyuczył się na pamięć kilku słów włoskich, a cały drezdeński świat muzyczny przyjmował go z otwartemi rękami. „Wszyscy ― powiada Kuhnau ― zaliczali się do szaleńców, sądzących, że kompozytor, który nie pochodził z Włoch, nic nie wart, bowiem samo powietrze tego kraju wyposaża artystę we wszelkie doskonałości, podobnie jak, zdaniem Plinjusza, wiatr Lusitanji zapładnia klacze“. Caraffa ima się przytem genjalnych wprost sztuczek i fortelów, by wzbudzić i zaspokoić ciekawość publiki. Każe sobie nadsyłać z różnych części świata listy zaadresowane po włosku, a więc: All' Illustrissimo Signre, il Signor Pietro Caraffa, maestro incomparabile di musica, lub po niemiecku: Dem Wohl-Edlen, Besten und Sinnereichen Herrn, Pietro Caraffa, Hochberühmten Italienischen Musico und unvergleichlichen Virtuosen. Przytem, zawsze niemal zapomina autor listu nibyto przez omyłkę podać adresu mieszkania, tak że listonosz musi biegać po całem mieście i pytać mnóstwa osób, czy nie znają sławnego męża, „Orfeusza stulecia“, „niezrównanego mistrza“. W ciągu dni kilku skutkiem tej sztuczki całe Drezno znało rzeczywiście Caraffę, który zyskał popularność, zanim się ukazał. Collegium Musicum drezdeńskie wysłało doń deputację, która