Strona:PL Rolland - Colas Breugnon.djvu/255

 — Kochają mnie te bałwany! — pomyślałem, nie bacząc, że nietyle miłość, co obecność moja w tej chwili dodała im otuchy i rozpogodziła oblicze.
 Zaczęła się rozmowa Breugnona z gęsiami. Gęsi gęgały wszystkie razem, a ja musiałem sam jeden odpowiadać.
 — Skąd wracasz? Coś robił? Coś widział? Co zamierzasz? Jak mogłeś dostać się do miasta? Którędy można uciekać?
 — Hola! — krzyknąłem — Dość tego! Widzę, że języków wam nie powyrywano... to dobrze... ale szkoda, że wam dusze powpadały do majtek. Czegóż siedzicie w dziurach, wyjdźcież na świat, noc śliczna. Czy wam pokradziono portki i spódnice?
 Miast odpowiedzi, pytali:
 — Breugnon, powiedz kogo spotkałeś na ulicach?
 — Pocóż wam będę opowiadał o ulicach, skoro siedzicie wszyscy w gniazdach?
 — Pewnie spotkałeś złoczyńców?
 — Rabują i palą...
 — Gdzież to...?
 — W Beyant!
 — Więc chodźmy ich schwytać!
 — Wolimy strzec domów.