Strona:PL Richard von Krafft-Ebing - Zboczenia umysłowe na tle zaburzeń płciowych.djvu/46

(np.tryper), bezpośrednio przez organiczne podrażnienie szlaków przewodniczych od mózgu do ośrodka erekcyjnego (choroby rdzenia w dolnej szyjowej i górnej grzbietowej części) albo samego ośrodka (niektóre jady), albo wreszcie przez bodźce psychiczne.
 W tym ostatnim razie istnieje tak zwana satyriaris, t. j. nadmiernie długo trwające erekcye z lubieżnym popędem. Przy odruchowem jedynie albo bezpośrednio organicznem pobudzeniu może popędu nie być wcale, a nawet priapizmowi towarzyszą wtedy uczucia przykre, nieraz bolesne.
 b) Porażenie przez zniszczenie ośrodka albo szlaków przewodniczych (nervi erigentes) przy chorobach rdzenia (niemoc płciowa paralityczna).
 Łagodniejszą postać stanowi zmniejszona pobudliwość ośrodka w skutek uprzedniego podrażnienia (nadużycia płciowe, a zwłaszcza samogwałt) albo przy zatruciu wyskokiem, solami bromowemi i t. p. Może jej towarzyszyć nieczulica mózgowego pochodzenia, jakoteż i znieczulenie samych części płciowych zewnętrznych. Częściej wszakże spotykamy tu przeciwnie mózgową nadczułość (wzmocniony popęd płciowy, lubieżność).
 Odrębną postać zmniejszonej pobudzalności przedstawiają te przypadki, przy których ośrodek oddziaływa tylko na niektóre bodźce i na nie tylko erekcyą odpowiada. I tak: są mężczyźni, dla których obcowanie płciowe z własną, wstydliwą żoną nie stanowi dostatecznego bodźca erekcyjnego, kiedy tymczasem wzwód następuje doskonale