Strona:PL Richard von Krafft-Ebing - Zboczenia umysłowe na tle zaburzeń płciowych.djvu/21

ona niczem innem, jeno wybuchem gorącego porywu — płomieniem słomianym.
 Tylko miłość polegająca na uznaniu moralnych i duchowych zalet osoby ukochanej, miłość nie tylko szukająca rozkoszy, ale i cierpienia znosić gotowa, i wszystko dla niej poświęcić umiejąca — to miłość prawdziwa. Miłość silnego, dzielnego człowieka nie cofa się przed żadną trudnością, przed żadnem niebezpieczeństwem, gdy chodzi zdobycie i obronę ukochanej osoby.
 Czyny bohaterstwa, pogarda śmierci, oto do czego jest zdolną. Ale taka miłość może też w pewnych warunkach doprowadzić do występku i zbrodni, jeśli podstawy moralne osobnika są kruche. Szpetną plamą takiej miłości jest zazdrość. Miłość człowieka słabego bywa sentymentalną. Wiedzie ona niekiedy do samobójstwa, gdy nie jest wzajemną, lub gdy napotyka na trudności, tam gdzie silniejsze charaktery w zbrodniarzy zamienić może.
 Miłość sentymentalna może się stać poprostu karykaturą tam, gdzie element zmysłowy nie jest dość silnym (rycerze błędni, don Kiszot, minezengery i trubadurzy średniowieczni).
 Ma ona jakiś słodkawy, mdły przysmak, a nawet poprostu staje się śmieszną, kiedy tymczasem wybuchy tego najpotężniejszego uczucia budzić mogą w piersi człowieka współczucie, szacunek lub tragiczną grozę.
 Często bardzo owa mdła miłość przenosi się na pokrewne dziedziny — na pole poezyi, która