Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/207

 — W domu mojego ojca.
 — Czy wychodziła pani tej nocy do ogrodu?
 — Owszem.
 — O której godzinie?
 — Mniej więcej o dwunastej.
 — W ogrodzie była pani sama?
 — Nie. Później nadszedł mój brat.
 — A czy przed nadejściem pani brata był jeszcze tam ktokolwiek?
 — Naturalnie. Był mister Maurice Gerald.
 Młodzieniec, siedzący na ławie oskarżonych, spojrzał na Luizę oczami, pełnemi zachwytu. W tłumie nastąpiło poruszenie. Jednych wzruszyła szczerość Luizy, inni byli zgorszeni. Sędzia badał dalej,
 — Proszę powiedzieć, czy schadzka pani w ogrodzie była przypadkowa, czy umówiona?
 — Umówiona.
 — A może nie odmówi nam pani dalszego wyjaśnienia, jaki mianowicie cel miała ta schadzka, miss Pointdekster?
 Luiza zawahała się chwilę, potem, spojrzawszy śmiałym wzrokiem na obecnych, rzekła:
 — Nie będę ukrywała. Wyszłam do ogrodu, aby zobaczyć się z człowiekiem, którego kocham, którego kocham nawet w tej chwili, mimo, że został posądzony o zbrodnie.
 — Czy to prawda, że pani brat był oburzony na podsądnego w chwili rozstania się z nim?
 — Tak.