Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/165

 — O tej godzinie? A może chory?
 — Przecie, że nie tak zdrów jak ja i pani.
 — Chory! Co mu się stało?
 — Całe ciało ma podrapane do żywego, jak-gdyby wsadził go kto do worka, napełnionego kotami. A oprócz tego, jakby tu powiedzieć, jest nieswój.
 — Jakto nie swój? Nie rozumiem.
 — Pani nic nie rozumie! Jest nieswój i basta! Rzuca się na łóżku, jakby go kto przypiekał gorącym pogrzebaczem i gada niestworzone rzeczy. Może ma pani trochę whisky, misstris, toby mu zaraz pomogło?
 — Ach, szkoda, nie zaopatrzyłam się w nic podobnego. A jednak, niech pan mi pozwoli wejść do środka.
 — Poco to? Zapewniam panią, że dzisiaj mister Gerald nie odróżni pani od swojej babki.
 — Mogłabym się przydać na co. Jestem względem niego zobowiązaną. On ma dług u mnie.
 — Ach, dług! No, to zupełnie co innego. Ale pani nie potrzebuje go widzieć. Jestem jego zaufanym człowiekiem i chociaż pisać nie potrafię, ale na pokwitowaniu krzyżyk tam jakiś napiszę. Niech pani będzie przekonana, że mister Gerald nie zażąda zwrotu poraz drugi. Już taki ma charakter. A co do pieniędzy, to akurat są nam bardzo, bardzo potrzebne, bo wkrótce wyjeżdżamy stąd.
 — Ach, panie, nie o pieniądze mi chodzi. Jestem moralnym dłużnikiem Geralda.