Habent sua fata libelli... Przed trzema laty doszła do Towarzystwa Naukowego Płockiego wiadomość, że świeżo mianowany proboszcz jednej z poblizkich Płocka parafij, ks. Władysław Skierkowski, jest wielkim miłośnikiem śpiewu ludowego i posiada zbiór melodyj i tekstów pieśni ludowych, zebranych podczas 10-letniego pobytu na puszczy Kurpiowskiej. Doceniając naukowe znaczenie tego rodzaju zbioru, Tow Naukowe zwróciło się do ks. Wład. Skierkowskiego z propozycją przedstawienia wyników swych badań z zakresu etnografji muzycznej na posiedzeniach środowych T. N. P. Propozycja była przyjęta bardzo chętnie przez badacza, który po paroletnich nadaremnych zabiegach stracił wszelką nadzieję podania do użytku publicznego zebranych przez siebie cennych materjałów muzycznych.
Szereg referatów, wygłoszonych przez ks. Wł. Skierkowskiego w Towarzystwie Naukowem, pod ogólnym tytułem „Puszcza Kurpiowska w pieśni“ skupił sporą ilość słuchaczy i wzbudził duże zainteresowanie. Referaty te były bowiem nietylko żywem przedstawieniem kultury duchowej puszczy Kurpiowskiej, wyrażonej w pieśni, lecz i odtworzeniem tych pieśni przez odegranie melodyj i wykonanie śpiewu z zachowaniem właściwości gwarowych. T. N P. uświadomiło sobie, że 320 pieśni ludowych, zebranych dotąd przez ks. Wł. Skierkowskiego w latach 1913-1923 na terenie 4 parafij puszczy Kurpiowskiej (Myszyńca i Czarni p. Ostrołęckiego, Łysego p. Kolneńskiego i Baranowa p. Przasnyskiego) stanowią cenny skarb szczególnie z regjonalistycznego punktu widzenia. Odźwierciadlają one bowiem życie Puszczy w całej jego różnorodności, a więc zawody i smutki życia codziennego oraz pogodne i szczęśliwe dni wesela ludu puszczańskiego.
Z tych względów Towarzystwo Naukowe Płockie postanowiło dołożyć wszelkich starań, aby ogłosić drukiem cały zebrany materjał. Właściwą drogę postępowania mieliśmy wytkniętą w wydawnictwie ogromnej wartości „Nauka Polska“ t. IV. Zwróciliśmy się przedewszystkiem o pomoc fachową i ocenę do prof. uniw. Dra. Adolfa
