mniejsze wydanie L. Dindorffa[1], jakoteż tekst Müllera-Strübinga[2], znajdujący się przy rozprawie jego o Rzeczy o ustawie ateńskiej, z których w miarę potrzeby korzystałem . Z tłumaczeń miałem, prócz dość wolnego francuskiego przekładu Bélota, nadto jeszcze tłumaczenie niemieckie C.M. Osiandra i Gr. Schwaba[3] i parafrazę niemiecką Müllera-Strübinga, zawartą w jego pracy. Zasad pisowni trzymałem się, przy nie licznych imionach własnych, podobnych jak w moim przekładzie Konstytucyi Ateńskiej Arystotelesa[4]. Przekładowi dałem tytuł: „Rzecz o ustawie ateńskiej“, bo wobec, najnowszych zwłaszcza, badań naukowych, tytuł ten uważałem za najwłaściwszy. Nadto chciałem odróżnić Politeję Arystotelesa od Politei, przypisywanej Xenofontowi.
Niech mi będzie wolno wreszcie choć na tem miejscu, wyrazić podziękę, J. Magnificencyi P. Rektorowi Ćwiklińskiemu we Lwowie i Panu Franciszkow i Ksaweremu Kusiowi, zarządzającemu biblioteką seminaryum filol. w Krakowie, za łaskawe użyczenie mi dzieł i rozpraw, do tej pracy potrzebnych.
Pisałem w Nowym Sączu, w lipcu 1895.
Tłómacz.
