Strona:PL Prosper Mérimée - Carmen.djvu/113

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Typ fizyczny cyganów łatwiej jest rozpoznać niż opisać; gdy się widziało jednego, poznałoby się wśród tysiąca ludzi osobnika tego szczepu. Fizygnomia, wyraz, oto zwłaszcza co ich różni od miejscowej ludności. Płeć ich jest bardzo smagła, zawsze ciemniejsza od cery ludności wśród której żyją. Stąd miano Kale, czarni, którem określają się często[1]. Oczy ich wybitnie skośne, ładnie wykrojone, bardzo czarne, ocienione są długiemi i gęstemi rzęsami. Wzrok ich można porównać jedynie do wzroku dzikiego zwierzęcia. Zuchwalstwo i lękliwość malują się w nim równocześnie; pod tym względem oczy ich wyrażają dość wiernie charakter narodu, chytry, śmiały, ale z natury lękający się — jak Panurg — guzów[2]. Mężczyźni są przeważnie dobrze zbudowani, zręczni, zwinni; nie pamiętam, abym kiedy widział otyłego cygana. W Niemczech, cyganki są bardzo ładne; wśród gitan hiszpańskich piękność jest nader rzadka. Bardzo młode mogą ucho-

  1. Zdaje mi się, że cyganie niemieccy, mimo że doskonale rozumią słowo „Kale“, nie lubią aby ich tak nazywano. Nazywają się między sobą „Romane czawe“.
  2. Rabelais „Pantagruel“.