Art. 81. Czuwanie nad tem, by przepisy art. 78 i art. 80 nie były przekraczane, należy do Naczelnej Izby Obrachunkowej z wyjątkiem postanowienia o zaciąganiu pożyczek państwowych. Naczelna Izba Obrachunkowa bada wszelkie rachunki państwa i funduszów przez państwo zawiadywanych i ustala co rok zamknięcie rachunków, które powinno zawierać wykaz wszystkich przychodów i rozchodów państwa z roku ubiegłego. Zamknięcie to wraz z uwagami Naczelnej Izby Obrachunkowej przedkłada się co rok Sejmowi dla uzyskania absolutorjum.
Naczelna Izba Obrachunkowa jest władzą kolegjalną i niezależną od Ministerjów. Król mianuje członków Obrachunkowej Izby.
Członkowie korzystają z niezawisłości sędziowskiej, powinni jednak być złożeni z urzędu na zgodne żądanie obu Izb Sejmowych.
Osobna ustawa określi ustrój Naczelnej Izby Obrachunkowej i ustali jej obowiązki, niniejszem postanowieniem nie objęte.
Sejm zatwierdza plan umorzenia długów.
Art. 87. Jeżeli Sejm nie jest zebrany, ani też zwołany być nie może w czasie, gdy okaże się nagląca konieczność natychmiastowego wydania ustawy dla zachowania bezpieczeństwa publicznego lub zaradzenia klęsce żywiołowej, może w miejsce ustawy być ogłoszone, pod odpowiedzialnością wszystkich ministrów, rozporządzenie Królewskie, mające tymczasową moc ustawy. Jednakże rozporządzenie takie nie może zmienić Konstytucji, ani też ordynacji wyborczej do Sejmu, ani też wprowadzić nowych lub podwyższyć istniejących podatków. Na mocy postanowienia niniejszego nie będzie też Król mógł pominąć artykułu 80 niniejszej ustawy.