Strona:PL Poezye Karola Antoniewicza tom II.djvu/020

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Jedno uczucie, którego nasienie
Dając nam życie, Bóg w głąb duszy cisnął,
Które w rozliczne strzeliło promienie,
A każdy promień skrą miłości błysnął.

Ta myśl, to czucie, wierni towarzysze,
Wśród życia nocy pewną wiodą drogą;
Gdy burza pokój duszy zakołysze,
Pokój i szczęście duszy wrócić mogą!