czas popuściwszy Ludowi cugle, wedle jego upodobań kierował rzeczą ogólną, bez przestanku jakieś widowisko gromadne, ugaszczanie publiczne, lub pochód wspaniały wymyślając w Grodzie i tak ochmistrzując Miasto nie obranemi z uroku przyjemnościami, sześćdziesiąt nareszcie naw co rok wyséłając na morza, na których wielu obywateli przez ośm miesięcy dzieliło wyprawę za żołd, ćwicząc się równocześnie i wprawiając w sztukę i doświadczenia żeglarskie. Oprócz tego wyprawił tysiąc osadników na role w Chersonezie, pięciuset na Naxos, połowę tylu do Andros, tysiąc na Thracyą
jako współmieszkańców z Bizaltami, innych jeszcze do Włoch na osiedlenie budującéj się Sybaris, którą Thuriami przezwali. A wszystko to czynił Perikles, aby oswobadzać Miasto z próżniaczego, a dla braku zatrudnienia skłonnego do zaburzeń tłumu, zaradzając uciskowi Ludu, a trwogę i straż odstraszającą od wznowień, przy boku umieszczając sprzymierzeńcom.
Go jednakowoż największą rozkosz i ozdobę przyniosło [12] Athenom a największe zdumienie innym ludziom, i co jedno świadczy Grecji, że nie kłamliwie podają o jéj tak zwanéj potędze i starodawnéj zamożności, owo, mówię zbudowanie nieśmiertelnych pomników, — ten ze wszystkich środków politycznych Periklesa najbardziéj wyszydzali jego przeciwnicy i oczerniali na zgromadzeniach Ludu, wykrzykując: że Lud upada na sławie i wyrzutami obrzucany, ponieważ spólne Greków pieniądze do siebie z Delos[1] sprowadziwszy, którą zaś miał najpokaźniejszą naprzeciwko oszczércom wymówkę, iż uczynił to z obawy, aby barbarowie stamtąd skarbów nie zabrali i żeby w bezpieczném miejscu strzedz spólnéj własności, tę (wymówkę) zniweczył Perikles; to téż zdaje się Grecya na srogie skazana pohańbienie i jawnéj popadła tyranii, gdy widzi, iż Atheńczykowie darami przez nią z konieczności na wojnę wnioskowanemu ozłacają swoje Miasto i upiększają, jakoby pustą białogłowę, otoczone dokoła drogiemi kamieńmi, posągami i świątyniami po
- ↑ Gdzie była w czasie wojny Peloponeskiéj zrazu kasa związkowych atheńskich.
