Strona:PL Platon - Protagoras (1923).pdf/127

go za sposób pytania, który mu niedługo obrzydnie całkowicie. Obietnica Protagorasa dana młodemu człowiekowi: zrobię z ciebie przez nauczanie dzielnego człowieka a tem samem dobrego obywatela, opiera się na założeniu, że Hippokratesa można nauczyć dzielności a to znowu na ogólniejszem twierdzeniu, że dzielności można uczyć. Twierdzenie to było wyrazem wspólnych przekonań Protagorasa i Sokratesa. Obaj uczyli dzielności.
X
CO MÓWI A CO MYŚLI SOKRATES?  Mimo to, Sokrates głośno wątpi w jego słuszność. Spróbujmy jego rozumowanie ująć w syllogizmy, bo może wtedy łatwiej dojdziemy, ile w niem szczerości a ile figlów i satyry.
 Sokrates niewątpliwie sądzi, że

1. Każdy mądry lud wymaga od swych prawodawców i rządców kwalifikacyj, które, jego zdaniem, można sobie zdobyć nauką.

 Głośno zaś oświadcza, że:

2. Ateńczycy to mądry lud.

 Z czego wynika, że:

3. Ateńczycy również wymagają od swych prawodawców i rządców kwalifikacyj, które, ich zdaniem, można sobie zdobyć nauką.

 To rozumowanie wedle pierwszej figury, trybu Barbara. Sokrates dowolnie odwraca jego wniosek (3) i opiera na tem odwróceniu nowy syllogizm, tak mniej więcej: Camestres:

4. Wszystkie kwalifikacje, które, zdaniem Ateńczyków, można sobie zdobyć nauką, są wymagane od prawodawców i rządców w Atenach.

5. Dzielności obywatelskiej nie wymagają od prawodawców i rządców w Atenach.