Wśród wielkiego bogactwa literatury filozoficznej starożytnych i nowych czasów, dwa dziełka, nie wielkie rozmiarami, lecz pełne doniosłości treścią swoją, zajmują miejsce wyjątkowe, zaznaczając przełom w zasadniczych dążnościach umysłu ludzkiego. Mam tu na myśli Platona Obronę Sokratesa i Kartezyusza Rozmyślania nad zasadami filozofii.
Praca Kartezyusza jest najwymowniejszym objawem ducha nowożytnej filozofii, ducha krytycznego, poddającego sumiennej ocenie ostateczne fundamenta wiedzy ludzkiej. Obrona zaś Sokratesa przez Platona charakteryzuje w sposób dobitny ducha starożytnej mądrości. Pismo to można nazwać wstępem do wspaniałego rozkwitu filozofii greckiej, do innych pism Platona oraz do dzieł Arystotelesa. Odtwarza ono posągową postać owego klasycznego mędrca, który prawdę stawiał nad wszystko, jej badaniu i nauczaniu poświęcał życie swoje, w jej służbie nie oszczędzał ani siebie, ani przyjaciół i dla tego z tem większem prawem, bez wszelkich względów ubocznych, gromił sofistycznych półmędrków, których niestety nie brak w żadnym czasie i w żadnym narodzie.
Strona:PL Platon - Obrona Sokratesa.pdf/8
Ta strona została uwierzytelniona.
PRZEDMOWA.
