Strona:PL Platon - Fileb.djvu/90

o rozkoszy i myśli. Istnieje przecież w nas zdolność myślenia?
 P. Istnieje.
 S. I odczuwania rozkoszy?
 P. Również.
 S. A to, o czem myślimy, jestże także czemś?
 P. Jakżeby nie miało być?
 S. A i to, co rozkosz sprawia?
 P. Także.
 S. Mając myśl jaką, czy to prawidłową, czy też nieprawidłową, żadną miarą przecież utracić nie można przeświadczenia o rzeczywistem istnieniu tej myśli?
 P. Jakżeby to było możliwe?
 S. Podobnież, uczuwając rozkosz, czy to prawidłową, czy też nieprawidłową, nikt przecież wątpić nie będzie o rzeczywistem istnieniu tej rozkoszy?
 P. Oczywiście, że nie będzie.
 S. Jakimże jednak sposobem myśl ma być to fałszywą, to prawdziwą, rozkosz zaś jedynie prawdziwą; przecież rzeczywiste istnienie w równej mierze przyznaliśmy myśli jak rozkoszy.
 P. Nad tem zastanowić się należy.
 S. Czy sądzisz, że zbadać wypada, czy fałsz i prawda przyłączają się do myśli, wskutek czego myśl nie występuje sama przez się, lecz przyjmuje zarazem jeden z tych dwóch przymiotów?
 P. Otóż to właśnie.
 S. Obok tego wszakże porozumieć się trzeba, czy upatrując w myśli istnienie różnych przymiotów, nie będziemy musieli tych przymiotów upatrywać również w rozkoszy i w bólu, czy też przeciwnie uczucia te pozostają wyłącznie tem, czem są?
 P. Oczywiście.