Strona:PL Platon - Biesiada Djalog o miłości.djvu/80

 Sokrates.Sokrates. Wszyscy bez wyjątku.
 Na to rzekła Diotima z uśmiechem:
 Jakto? Czyżby Eros uchodził za potężnego boga nawet wśród tych, którzy go za boga nie uznają?
 Sokrates. Czyż są tacy ludzie?
 Diotima. Najprzód — ja, a potem — ty.
 Sokrates. Jak to rozumiesz?
 Diotima. Bardzo prosto. Powiedz mi bowiem, czy nie utrzymujesz, że wszyscy bogowie są piękni i szczęśliwi i czy ośmieliłbyś się twierdzić, że któryś z nich nie jest ani pięknym, ani szczęśliwym?
 Sokrates. Nie, na Jowisza!
 Diotima. A czy nie tych nazywasz szczęśliwymi, którzy posiadają to, co piękne i dobre?
 Sokr. Naturalnie.
 Diot. A przecież przyznałeś, że Eros pożąda piękna i dobra, bo mu ich brak.
 Sokr. Rzeczywiście, przyznałem to.
 Diot. Jakże więc może być bogiem Eros, skoro jest pozbawiony piękna i dobra?
 Sokr. Tak! to jest niemożliwe.
 Diot. Czyż więc nie widzisz, że i ty także nie uznajesz Erosa za boga?
 § 23. Sokrates.Czemżeż więc jest Eros? czy śmiertelnym?
 Diot. Bynajmniej.
 Sokr. Więc czemże?
 Diot. Jestto istota pośrednia między śmiertelnikiem i nieśmiertelnym, jak ci to niedawno mówiłam.
 Sokr. Cóż to za istota?
 Diot. Jestto potężny demon, bo każdy demon zajmuje pośrednie miejsce pomiędzy bogami i ludźmi.