Str. 10, w. 17. Swetonjusz, Caligula XXV. „Caesoniam.. luxuriae ac lasciviae perditae, et ardentius et contantius amavit“
Str. 11, w. 21. Może Brantôme ma na myśli Henryka III-go i księżnę de Condé.
Str. 13, w. 17. Fakt ten, zaczerpnięty z kroniki Collenuccia, miał miejsce w r. 1194.
Str. 15, w. 19. Renata, księżna Ferrary, córka Ludwika XII, popierała religię protestancką, co tłómaczy, dlaczego panna de la Roche „trąciła Lutrem“.
Str. 16, w. 7. Małgorzata, królowa Nawary, siostra Franciszka I-go.
Str. 24, w. 28. Kum, przydomek jaki król Henryk II-gi nadawał konstablowi Montmorency.
Str. 28, w. 23. Swetonjusz, Neron, XXXIV. „contrectasse membra, alia vituperasse, alia laudasse“.
Str. 30, w. 9. Brantôme ma niewątpliwie na myśli Henryka III-go i brata jego księcia d’Alencon, jakkolwiek w ówczesnej epoce możnaby wiele mnożyć przykładów „wielgich xiążąt“ bawiących się taką rozrywką.
Str. 30, w. 27. Plutarch, Arlaxerxes Mnemon, cap. XXVI.
Str. 31, w. 15. Omyłka Brantôma lub przepisującego: Dyana de Poitiers umarła w r. 1566 w wieku 66 lat. Świeżość swoją zawdzięczała, wedle współczesnych, codziennym kąpielom w zimnej wodzie.
Str. 32, w. 16. Margrabina de Rothelin.
Str. 32, w. 25. Pani de la Bourdesière, później d’Aumont.
Str. 33, w. 77. Pani de Mareuil, matka margrabiny de Mezières.
Str. 34, w. 24. Anna d’Este, córka Renaty Francuskiej, księżnej Ferrary, wnuczka Ludwika XII, zaślubiona w 17
