Strona:PL Pierre Brantôme - Żywoty pań swowolnych Tom I.djvu/328

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

zdala uźrzeli swoie żeny cale uzbroione, które były odegnały nieprzyiaciół, y barzo się temu przelękli; wey tamte hnet dały im się poznać, y ięły rozpowiedać swoie losy; zaczym ci zaczęli z radości ie całować, obłapiać a pieścić, tak iż niechaiąc wszelakiego wstydu y nie maiąc cirpliwości rozdziać zbroie, ani ci, ani one, uczynili to sumniennie na tym mieiscu na którym ie spotkali, gdzie tedy można było widzieć to i owo, y słyszyć ucieszny dźwięk a szczęk oręża y iney rzeczy. Ku czego pamięci wybudowali świątynię a pomniczek bogini Wenerze, którą nazwali Wenerą w zbroiey, w przeciwieństwie do wszytkich inych, maluiących ią cale nagą. Oto, wierę, ucieszne sparzenie się y piękna przyczyna, aby wymalować Wenerę w zbroiey y nazwać ią od tego!
Często się widzi śród ludzi rycerskiego rzemięsła, zwłaszcza przy braniu miest siłą, iako wielu żołnirzów całkowicie uzbroionych folguie sobie z białemi głowiętami, nie maiąc czasu y cirpliwości rozbroić się, aby nasycić swoią chuć y appetit, tak ich przypiera żądza; wżdy widzieć żołnirza zbroynego, parzącego się ze zbroyną białogłową, nieczęsto się to uźrzy. Można tedy sobie wyobrazić rozkosz iaka ztąd może wyniknąć, y która mogła bydź więtsza w onem pięknem mysterium czy dla uczynku, czy dla zwroku, czy dla szczękania broni! To zawisło od imainacyey iakąby ktoś mógł sobie uczynić, tak dla działaiących iako dla patrzących, którzy podczas byli tam obecni.
Owo dość na tym; zakończmy iuż: pomnożyłbych tę rozprawę ieszcze o nieco przykładów, ba lękam się, iż