Patrz, aniołowie księgę składają
w rogu ołtarza, po prawej stronie.
Tam też kapłani w Mszy zaczynają
Introit[1] z mszału, składając dłonie. —
Oto już Mojżesz modły poczyna,
gdzie Adam skończył.
Mojżesz.
Dziwnym sposobem
Bóg mi się często w życiu objawiał,
darzył mądrością i łask zasobem.
Pierwszy raz w krzaku do mnie przemawiał,
każąc mi wodzem być Izraela.
Potem lud w puszczy manną zasilał. —
Lud upatrywał w Nim przyjaciela,
Bo mu tułaczkę srogą umilał.
Dał mu nareszcie swe przykazania,
mnie kazał spisać je na tablice...
Lud prawdziwemu Bogu się kłania
i wielkie wiary zna tajemnice. —
A wszystkie Boskie wieszczby, przestrogi
tu są spisane dla potomności... —
Prócz tego podczas niewoli srogiej
Bóg wzbudzał żydom pełnych mądrości
wieszczych proroków oraz pieśniarzy.
Ci dopełnili tę złotą księgę
skarbem swych proroctw (młodzi i starzy
snuli swych psalmów przepiękną wstęgę), —
- ↑
Introit (łac. introitus) – chrześcijański śpiew liturgiczny.
