Ta strona została przepisana.
SCENA V.
(Wchodzą: Don Alonso de Zuńiga, Don Fernando de Valor i Don Juan Malek).
Malek.
Klaro!
Klara.
Ojcze?
Malek (n. s.).
Jak mi przecie
Straszno śród tych nieba chłostań!...
— W tamtéj sali chwilką postań.
Klara.
Na cóż to?
Malek.
Dowiesz się, dziecię.
(Klara wychodzi i zatrzymuje się za przymkniętemi drzwiami z Don Alvarem).
Alonso.
Mendoza areszt domowy
W Alhambrze ma naznaczony.
Nim wygładzą obie strony
Gniewy z kontrowersyi owej,
Trzeba z ostrożności słusznéj
I wam też pozostać w domu.
Malek.
Przyjmuję areszt bez sromu
I strzedz go będę posłuszny.
Valor.
Nie nazbyt długo; bo skoro
Mnie pan Korregidor zlecił,
Bym pretensye stron wyświecił,
Gdyż sąd nie ma żadną miarą
Honorowych spraw na pieczy, —
Ja owe skazy honoru
Wyleczę.
Alonso.
Panie z Valoru,
Niechaj się dwiema wyleczy
Prawdami rzekoma skaza:
Czyli na królewskim dworze,
Czy w trybunale, nie może
Obrazą zwać się obraza.
