Strona:PL Pedro Calderon de la Barca - Czarnoksiężnik.djvu/17

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Lizander. Ileż człowiek nie przeboli,
Żyjąc w nędzy i niedoli.

(Odchodzi).
SCENA XI.
JUSTYNA i LIBIA.

Justyna. Słyszę szelest i wołania;
Widać idą do mieszkania,
Domyślając się fortelu.
Libia. Nie, to Cypryan.
Justyna. W jakim celu?

SCENA XII.
TEŻ SAME, CYPRYAN, KLARYN i MOSKON.

Cypryan. Służyć wam jest mem życzeniem;
Otóż widząc z przerażeniem,
Jak dopiero co w téj chwili
Ztąd pachołcy wychodzili,
— Zapragnąłem się dowiedzieć,...

(Do siebie)

Coś mię trwoży i przeraża!

(Do Justyny)

Czy nie możnaby uprzedzić...

(Do siebie)

Dreszcz przebiega moje żyły!

(Do Justyny)

Złego, które wam zagraża.
Obowiązek dla mnie miły...

(Do siebie)

Krew, to żarzy, to lodnieje,
Nieba, co się zemną dzieje!
Justyna. Niech was niebo ma w opiece,
Żeście dobrzy tak dalece:
Przychodzicie zawsze prawie
Wspierać w każdej trudnej sprawie..
Cypryan. Zawsze służyć wam gotowy

(Na stronie)

Cóż mój język i myśl plącze?
Justyna. Ojciec wyszedł.
Cypryan. Więc rzecz kończę,
I krótkiemi powiem słowy:
W odwiedzinach mam cel drugi.