Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/681

 prawa i gruba mamka, zaczęli mruczéć przeciw przywilejom bogaczów.
 — Czy dziś przyjdzie ten Engliszman? mówiła bona — gdyby to był jaki chudy pachołek, musiałby wziąść nogi za pas i biedź za dyliżansem.
 Żebracy jęczeli:
 Dobroczynne dusze... zacni chrześcijanie... na miłość Bozką wesprzyjcie nas!
 Faktorzy wołali;
 — Paczka czterdzieści fantów do Alençon! dwa kosze ryb do Vitry!
 Przy drzwiczkach środkowych mówiono:
 — Nie zapomnisz pani kłaniać się państwu Grimbalet!...
 — Moje uszanowanie panu adwokatowi i jgo małżonce...
 — Wierz mi pani, obwiń sobie nogi w słomę, poranki bywają chłodne...
 — Ah! państwo będziecie mieć rozrywkę w drodze... my zaś biedni będziemy o was myśléć.
 — Kłaniaj się pan Wiktorowi, Józefowi i Zofji... lepiéjbyś pani zrobiła, gbybyś psa umieściła na koźle.