Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/314

 W zebranym gronie przy bramie, Franuś przerwał milczenie:
 — Pan Błażéj! — zawołał niespodzianie.
 Służący pana de Blois zbliżał się miarowym krokiem.
 — I cóż moje dzieci! — wołał zdaleka — dla czegóż nie pijecie za zdrowie króla i p. wójta?...
 Nikt nie odpowiedział. Ojciec Géraud wyprostował się.
 — Wracaj do ogrodu Franusiu... przyjdziesz znowu powiedziéć nam jeśliby co zaszło nowego.
 Poczém zwracając się do podeszłych gospodarzy rzekł:
 — Pomówimy z sobą jutro... nie powiedzą przecież że nikt się nie znalazł coby chciał dopomódz i zrobić składkę dla Penhoela.
 Błażéj stanął w kole wieśniaków z pełną czarą.
 Franuś biegł do ogrodu pałacowego.
 Poważne grono zajmowało miejsce tancerzy. Panny Baboin-des-Rosseaux-de l’Etang i inni członkowie przenieśli się na trawnik zastępujący salę balową. Orkiestra drzema-