Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1247

głosem — dziękuję ci Matko Boża... żeś mi zesłała aniołów na pomoc — poczém zamknęła powieki szepcząc:
 — Być może iż umarłam... gdyż moje siostry są w niebie...
 Cyprjana i Djana płakały.
 Po jedno-chwilowém uciszeniu, Blanka doznała gwałtownego wstrząśnienia i wydała gwałtowny okrzyk. Djana z uśmiechem pośród łez, przyjęła dziecię w swoje objęcia. Nawn która udawała że się oddala, pozostała na straży za drzwiami pilnując chwili, w któréjby mogła wykonać swój zamiar.
 Wszystko widziała i słyszała.
 Ta kobieta która oczekiwała godziny zbrodni, ulitowała się nad dziecięciem i matką.
 Nie zapłacono jéj za to, żeby ich zabiła.
 Jednym skokiem przystąpiła do łóżka i zajęła się dzieckiem.
 Blanka złożywszy ręcę, opuściła głowę na poduszkę. Była szczęśliwą i zdrową.
 Obie siostry rzuciły się na szyję Nawny, całując ją serdecznie.
 Nawna nie straciła głowy. Chwila była szczególnie sprzyjającą.