Strona:PL Owidiusz - Przemiany.djvu/292

 Heljady (Heliades) — córki Słońca (Heliosa), siostry Faetona.
 Hellenowie — Grecy.
 Hemonja (Haemonia) — dawna nazwa Tessaiji.
 Hemoński młodzieniec — tessalski, Jazon.
 Hemoński Strzelec — znak w zodjaku. Starożytni wystawiali go sobie jako centaura; hemoński tyle, co tessalski, gdyż ojczyzną centaurów była Tessalja, która się zwała dawniej Hemonją (Haemonia).
 Hemus (Haemus) — pasmo górskie w Tessalji.
 Herkules — syn Jowisza i Alkmeny, miał się pierwotnie nazywać Alcaeus lub Alcides (od greek. alke — siła). Nienawidzony i prześladowany przez Junonę, dostał się za jej sprawą w moc Eurysteusza i służąc mu, wykonał 12 nadludzkich prac; po ich wykonaniu odzyskał wolność.
 Herkules — konstelacja gwiazd, w oryginale Anguitenens »trzymający węża«.
 Herse — córka Cecropsa, założyciela Aten.
 Hersylja (Hersilia) — żona Romulusa.
 Hesperja (Hesperia) — córka bożka rzeki Cebren.
 Hesperydy — córki Atlasa i nimfy Hesperis, stróżki złotych jabłek Junony.
 Hesperyjskie Najady — mieszkanki krajów hesperyjskich tj. zachodnich.
 Hilaktor (Hylaktor) — nazwa psa.
 Hipotous (Hippotous) — syn Cercyona z Eleusis.
 Hippolit (Hippolytus) — syn Tezeusza, oczerniony przez macochę Fedrę przed ojcem, został przez tegoż przeklęty i skazany na wygnanie.
 Hippot (Hippotes) — ojciec Eola, władcy wiatrów.
 Hippota syn — Eol, władca wiatrów.
 Hipsej (Hipseus) — wódz etjopski.
 Hora — nazwa Hersylji w gronie bogów.
 Hyady — Dżdżownice, konstelacja w głowie Byka; wschód ich zapowiadał porę słotną, niesposobną do żeglugi.
 Hylej (Hylacus) — nazwa psa.
 Hymen (Hymenaeus) — bóg małżeństwa.
 Hymet (Hymettus) — góra w Attyce.
 Hypanis — rz. w europejskiej Sarmacji.
 Hypepy (Hypaepa) m. na południowym stoku Tmolu.