Strona:PL Ossendowski - Daleka podróż boćka.djvu/14

 Przebiegłszy kilku kroków, poderwał się z ziemi i poleciał.
 Z trudem teraz machał prawem skrzydłem i parę razy ledwie, że nie runął na ziemię.
 Doleciał jednak jakoś i stanął w gnieździe.
 Zaczął oglądać bolące skrzydło.
 Spostrzegł skrwawione pióra i dostał zawrotu głowy.
 Nie wiedział bociek, że myśliwy, strzelając do kuropatw, niechcący zranił go.
 Dwa ziarnka śrutu przebiły mu skrzydło i złamały kość.
 Rodzice, powróciwszy do gniazda, obejrzeli synowi skrzydło i coś tam w niem pomajstrowali.
 Bardzo to bolało boćka, lecz zniósł cierpliwie.
 Stary poleciał po wodę i zlał nią Łobuza, co mu sprawiło ulgę.
 Rana już mniej piekła, i gorączka spadła.
 Długo jednak jeszcze stał młody bociek w gnieździe i wcale się nie ruszał, przycisnąwszy zranione skrzydło do boku.