Ta strona została skorygowana.
PRZEDMOWA.
Artysta jest twórcą piękna.
Celem sztuki jest: objawiać sztukę, ukrywać artystę.
Krytykiem jest, kto potrafi własne wrażenie piękna wyrazić w odmiennej formie lub w nowym materjale.
Najwyższa jak i najniższa forma sztuki jest swego rodzaju autobiografją.
Kto w rzeczach pięknych odnajduje sens brzydki, jest zepsuty, nie budząc zachwytu. To błąd.
Kto odnajduje piękny sens w rzeczach pięknych, jest kulturalny. Posiada przyszłość.
Wybranymi są, ci, dla których rzeczy piękne posiadają znaczenie tylko piękna.
Niema książek moralnych lub niemoralnych. Bywają tylko książki napisane dobrze lub źle. Nic więcej.
Niechęć wieku dziewiętnastego do realizmu jest wściekłością Kalibana, spoglądającego na własne odbicie w zwierciadle.
Niechęć wieku dziewiętnastego do romantyzmu jest wściekłością Kalibana, widzącego w zwierciadle nieswoje odbicie.
Życie moralne człowieka jest częścią materjału dla artysty, atoli moralność sztuki polega na doskonałem użyciu niedoskonałego środka.
