Strona:PL Nowele obce (antologia).djvu/131

da: z obcymi im ordynarniej, tem lepiej. Zabrałem bile i odłożyłem je. Zarumienił się i rzekł:
 — Czy można jeszcze grać?
 — Naturalnie — rzekłem — poto stoi tu bilard, by na nim grano. — I nie patrząc wcale na niego, wziąłem kij i postawiłem go w kąt.
 — Czy chcesz ze mną zagrać?
 — Naturalnie — odpowiedziałem.
 Ustawiłem bile.
 — Czy zagramy o podłażenie?
 — Co to znaczy — zapytał — grać o podłażenie?
 — To tak — rzekłem — jeśli pan przegra, zapłaci pan pół rubla jeśli ja przegram, będę musiał wleść pod bilard i drugą stroną się wydostać.
 Począł się śmiać i rzekł:
 — A więc zaczynajmy.
 — Dobrze — powiadam. — Ile punktów mam zrobić mniej, niż pan?
 — Czy grasz gorzej ode mnie?
 — Oczywiście — powiadam — u nas z panem mogłoby się zmierzyć tylko niewielu graczy.
 Poczęliśmy grać. Był rzeczywiście przekonany, że jest doskonałym graczem. Pozwoliłem mu wygrać pierwszą partję. Przelazłem pod bilardem; stękałem przy tem. Wtedy aktor Oliver i młody huzar podskoczyli ze swych miejsc i zawołali:
 — Brawo! Jeszcze jedna partja! Jeszcze nie starł całego prochu pod bilardem!
 Przegrałem i drugą partję.