Ta strona została przepisana.
UROK (nakazawszy Ulanie milczenie, bacznie przysłuchuje się rozmowie Manru z Jagu)
Ciszej!
JAGU.
Dziś radbym odpłacić!
MANRU.
Już dość!
Zasługi brak!
JAGU.
Przebaczą ci winy z dawnych lat!
MANRU.
Ha, ha!
Sam król nie płaci tak!
ULANA (chce się także zbliżyć do rozmawiających)
Co słyszysz, mów!
UROK (powstrzymując ją)
Opowiem ci!
JAGU.
Więc pójdź!
MANRU.
Nie, nie!
JAGU.
Pójdź ztąd!
MANRU.
Nie, nie!
