Przejdź do zawartości

Strona:PL Nossig - Manru.pdf/57

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
ULANA
(występuje naprzód)

Znużonyś?

MANRU.

Śmiertelnie.

ULANA
(podając mu misę)

Więc spocznij i jedz!

MANRU.

Precz z jadłem precz!
Wolę z głodu tu ledz.

ULANA.

Co tobie?

MANRU.

Ach puszczaj!

ULANA.

Czy masz przyczynę?

MANRU.

Czy nie wiesz?

(Dziko zrywając się)

Mam dość!
Ja nie żyję, ja ginę!
Stargałem najświętsze węzły i na co?
Wszak twoi mi hańbą i wstydem to płacą.
Szyderstwo ze wszystkich tu ściga mnie stron
Za miłość wzgarda —
Wszak to mój plon!