Przejdź do zawartości

Strona:PL Nossig - Manru.pdf/42

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
UROK.

Ulano!
Tak nie patrz, tak w oczy me!
Bo będzie ze mną źle!

ULANA.

O, połóż raz mym troskom kres!

UROK.

Nie za wiele odemnie chcesz!
Lecz rozważ!
Ja? ja?

ULANA.

To dla mnie zrób
Lub pójdę w grób!

UROK.

O, gdybym raczej wprzód był szczezł,
Nim stał się zemnie wierny pies.

ULANA.

Dasz napój ów?

UROK
(po wewnętrznej walce z sobą:)

Ha, chcesz!

ULANA.

Więc dasz! więc dasz!
Ha, żyję znów.

UROK.

Czy tak?
Na wieki macie być złączeni?