Przejdź do zawartości

Strona:PL Nossig - Manru.pdf/119

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
AZA

W niepamięć poszła dziewka ta

CHÓR

Cześć wodzowi cześć.

AZA.

Więc w drogę,
Już świt.

MANRU.
(odwracając się, do siebie)

Moja żona... mój syn!...

(poczyna dnieć)
CHÓR MĘŻCZYZN.

Hej, hej! już świt!

MANRU
(jak wyżej)

Bóg widzi, to nie winą mą,
Jam był cierpliwy, kochał ją,
Jam jej oddany cały był,
Lecz krew zagasła, brakło sił!

CHÓR.

Hej, hej! Już świt!

MANRU.

Chcesz, bym kochał wierniej, szczerzej,
Wyłup oko, niech nie bieży,
Gdzie go ciągnie pokus gra!

CHÓR.

Wahanie złóż!
Pójdź, świta, świta już!