Strona:PL Niemojewski Andrzej - Legendy.djvu/122

 — Czemu? Naco on was może potrzebować? Jakże płaci was, nic nie posiadając?
 — On nam tez nic nie płaci i my niczego nie żądamy; bo zwiemy się wprawdzie sługami, ale nie my jemu, lecz on nam świadczy usługę.
 — Nic a nic nie rozumiem waszej mowy!
 — Nie dziwimy się, gdyż jeszcze oczy twoje nie są otworzone i uszy nie odemknięte.
 — Może wy mi je będziecie otwierali? — zawołał pogardliwie Joel.
 — Nie my, ale on, gdy przyjdzie godzina i będzie wola jego.
 — Gdy będzie wola jego, nie moja?
 — Tak jest, panie.
 — Któż mu tedy dał taką władzę, iż może w ten sposób poczynać sobie?
 — Ten, który mieszka na niebie i jest panem nas wszystkich, naszym i twoim! — odparli, chyląc z uszanowaniem głowy.
 Joel pomyślał chwilę, a następnie obrócił się do nich i począł im grozić ręką:
 — Wasz nauczyciel jest kłamcą, buntownikiem, nieposłusznym Synhedrionowi!
 — On jest posłuszny Bogu — wtrącili dwaj mężowie, kłaniając się.