Strona:PL Niedola Nibelungów.djvu/194

„I pozwalacie mówić, więc natychmiast głoszę,
„Jakie do was poselstwo ze sobą przynoszę.“

       1192 Król rzekł na to: „Co jeno głosić macie wolę,
„I bez rady przyjaciół obwieścić pozwolę.
„Mówcież wobec drużyny, co usłyszeć mamy,
„A poselstwa waszego ze czcią wysłuchamy.“

       1193 Więc rzecze poseł prawy: „Śle wam służby wierne
„Mój pan, co ma obszary i ziemie niezmierne,
„Was i przyjaciół waszych uprzejmie pozdrawia
„I poselstwo to do was w przyjaźni wyprawia.

       1194 „Kazał się wam poskarżyć Ecel w swej żałobie:
„Lud nasz osierocony, bo królowa w grobie,
„Zona władcy naszego, można pani Helka.
„Płacze po niej w sieroctwie dziewic rzesza wielka,

       1195 „Córek książęcych, które w domu swym chowała.
„W ziemi naszej żałoba dziś zapanowała,
„Braknie troskliwej ręki pięknych dziewic rzeszy.
„A król się w swoim smutku nie prędko pocieszy!“

       1196 — „Niechże mu Bóg,“ rzekł Gunter, „stokrotnie zapłaci,
„Że tak życzliwy dla mnie i dla moich braci,
„Za jego pozdrowienie szczerze dziękujemy
„I wierną za nie służbą odwdzięczyć się chcemy.“

       1197 A na to rzekł z Burgundyi Gernot, rycerz śmiały:
„Prześlicznej Helki może żałować świat cały,
„Bo jaśniała nad inne urodą i cnotą!“
Hagen tym słowom także przyświadczył z ochotą.

       1198 Zaś szlachetny margrabia tak rzecz ciągnął dalej:
„Gdyście mi, możny królu, pozwolenie dali,