Strona:PL Nekrasz - Pionierka harcerska.djvu/19

niania dobrych uczynków, przynoszących wygodę ludziom.
 Z powodu swej użyteczności pionierka może odegrać w harcerstwie poważną rolę. Daje ona możność odwzajemniania się własną pracą za życzliwość i opiekę okazaną ruchowi przez społeczeństwo. Uzbroiwszy się w łopaty i siekiery, wymaszerujemy na zdobywanie przyjaciół dla harcerstwa ― oto jedno z przewodnich haseł pionierów. Realne wyniki ich pracy jako łatwiejsze do zauważenia przez ogół, będą przychylnie usposabiały rodziców i społeczeństwo dla harcerstwa.
 Pionierka daje harcerzom doskonałe przysposobienie wojskowe. Warunki polowe, w jakich kiedyś mogą się znaleźć, czy to przy odbywaniu służby wojskowej, czy nawet w razie wojny, będą budziły u chłopców zmysł zaradności i pomysłowości, które z takim zapałem przejawiali w obozach harcerskich. Dla harcerzy-pionierów, służących w wojsku, nie będzie trudnością ani nowością rozbijanie namiotów, stawianie szałasów, budowanie kuchni polowych i studni, oraz praktyczne urządzanie się na postojach, gdzie niezaradność lub brak pomysłowości mogłyby nieraz zaważyć na wartości bojowej i wytrzymałości żołnierza. Harcerz jako żołnierz potrafi w razie potrzeby i zorganizować i wziąć osobisty udział w wykonaniu przeprawy przez rzekę lub wąwóz, postawi most, przerzuci kładkę lub zbuduje tratwę, czym przyśpieszy i ułatwi przemarsz oddziałom.
 Jeżeli zajdzie tego potrzeba, harcerz-pionier pójdzie sypać szańce i kopać rowy strzeleckie, a praca ta nie będzie dla niego nowością, gdyż w harcerstwie nauczył się robienia łopatą, kopania dołów strzeleckich, stosowania darni.