Ta strona została przepisana.
doskonałości, to taki człowiek musiałby wprawdzie także samego siebie kochać i szanować, ale tylko o tyle, o ile jest jednym z wszystkich, na których się rozciąga jego rozległe i szlachetne uczucie. Tylko przez podporządkowanie swych szczegółowych skłonności takiej skłonności rozszerzonej — możemy swoje dobre popędy stosować proporcjonalnie i wytworzyć szlachetną miarę, która stanowi piękność cnoty.
13.
Ci, którzy z nauki o cnocie czynią naukę pobożności, robią z części całość; bo pobożność jest tylko pewnym rodzajem cnoty.
14.
Czy może być większa niedorzeczność, jak prawienie dzieciom, zaledwie wstępującym w ten świat, o drugim świecie?
15.
Po nauczycielu spodziewamy się, że swego ucznia będzie najpierw kszta-
