Ta strona została przepisana.
Szafot
36
Szczęście
135
Szeik i złodziej
41
Sztandar prowadzi do plugawego krajobrazu
211
Sztuka poetycka
191
Sztuka to wielkie koło — jam jego Iksionem
45
Ścięcie
254
Śmierć kosiła: w żałobie miasto pustką stało
181
Śnię często przejmująco, dziwnie — o nieznanej
183
Śniłem, że ciało moje zmieniło się w skrzypce
151
Śpiew ku czci dwóch miesięcy jakiegoś lepszego lata
222—225
Średniowiecze
238
Śród modlitw, co zmilkają senne
261
Światło księżyca
159
Świątynia w gruzach leży na przylądka czole
142
Ta gloire évoque en moi ces navires houleux
259
Tak, to ten kościół. Pomnę ciżbne stadko
314
Tak więc zawsze ku nowym brzegom popychani
3
Talaveyra
38
Tamo, o pio bove; e mite un sentimento
285
Tandis que lentement, en ton coeur recueillie
240
Te che solinghe balze e mesti piani
284
Tel qu’en Lui-même enfin l’éternité le change
198
Te souvient-il du parc où nous errions si tristes?
135
Tobie piękności, gracyo, świeżoścl wabiąca
168
Toi que j’ai recueilli sur sa bouche expirante
12
Toń nieba na zachodzie szarzeć poczyna
343
Toujours
240
Tous deux ils regardaient de la haute terrasse
144
Toute la lyre
29—58
Très loin, sous la falaise aux murs profonds et droits
171
Trzoda nasza przystaje bez tchu, w rozproszeniu
232
Tu, gdzie pod tchnieniem alpejskiem odszmernie wzdycha wspaniałe
311
Tu secouais ton noir flambeau
141
Twa sława jak te wielkie zda mi się okręty
259
Ty znasz, o Panie, nędzę moją
260
