Strona:PL Miciński - Kniaź Patiomkin.djvu/96

 Rjesniczenko: Oskarżam praporszczyka Aleksiejewa — że sieje popłoch — to jest karane statutem wojskowym.
 Aleksiejew: A, więc wy zachowaliście statut wojskowy? powinniście wtedy zająć bardzo wysokie posady — tam na masztach. —
 Mitienko (z góry niewidzialny): Tu jest wyzwolenie. —.  (Majtkowie niemieją — w przerażeniu najwyższem rozlega się krzyk)
 Tłum: To umarły —
 (Poczynają uciekać, depcąc i tworząc kupę ciał. — Jęki — pasowania — pięści bijące — przekleństwa.)
 Aleksiejew (biega, zacierając ręce): Doskonale, nie daj się Birdiukow, — a ty, feldwebel Żurawlew, jakoś nie szanują cię —
 Inżynier Kowalenko: To nikczemność!
 (Chwyta go za bary i zaczynają się przepierać. — Okrzyki: Zdrada! — Bij kramołę! bij żydowskich sług! — Wchodzi Lejtenant Szmidt — w najwyższem zdumieniu patrzy — i nagle zdejmuje z Aleksiejewa trąbkę — daje sygnał boju: ostry donośny dźwięk. Cała wataha zrywa się na równe nogi.)
 Lejtenant Szmidt: Wy tu zabawiacie się atletyką — wolni rosyjscy obywatele! a ja na aparacie bezdrutowym przejąłem wiadomość, że idzie na was admirał z flotą.
 Majtkowie: Zgubieni! —
 Bronić się! — Do armat!
 Lejtenant Szmidt: Idzie pięć pancerników i niewiadoma ilość torpedowców.
 Może widząc gotowość do boju — przyłączą się do was niektóre okręty, a może i cała eskadra.
 Majtkowie: Aleksiejew mówił, że niema elektrycznych celowników — że dopiero jutro w Odesie kupimy —
 (Lejtenant Szmidt ogląda armaty.)
 Aleksiejew (zmieszany): Możemy ich i tak nastraszyć.
 Inżynier Kowalenko: Prowadzicie nieuczciwą grę —