Strona:PL Michał Bałucki-Polowanie na żonę.djvu/24

pierwszém niepowodzeniem przychodzę prosić panią do drugiego mazura.
 — Już tańczę.
 — Już?
 Baron się zmięszał. Nie na rękę mu to było, że ktoś inny już go uprzedził w podbieraniu się do złotéj żyły, na którą zdawało mu się przedtem, że sam jeden natrafił.
 — I któż jest tym szczęśliwym? — spytał z niesmakiem i źle tajoną zazdrością.
 — Ten pan, który przed chwilą mnie wybrał do mazura.
 — H! Pan Eustachy. — Pani go zna?
 — A skąd? Pierwszy raz dziś go widzę.
 — Radzę pani jako przyjaciel domu postępować ostrożnie z tym panem.
 — Czy może źle tańczy?
 — Nie, ale to człowiek lekkomyślny i nie dający żadnéj gwarancyi.
 — Gwarancyi — do czego?
 — Jak Boga kocham ma pieniądze — pomyślał sobie w duszy baron — bo umie udawać, że nie rozumie. Panny bez posagu rozumieją już pierwéj, za nim się im coś powie.
 Tak rozumował baronek Rumpell i wsku-