Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/487

—   453   —

 — Najchętniej! Tylko muszę być jeszcze w corralu.
 — O, nie! nie puszczę was stąd ani na sekundę.
 — Dlaczego jednak zależy panu na tem, abym nocował z wami?
 — Przekonacie nas tem właśnie, że jesteście istotnie w służbie u ranchera.
 Żołnierz miał przy sobie tylko nóż, wobec czego nietrudno go było obezwładnić. Towarzysze moi, przygotowani zawczasu na ten wypadek, obstąpili go, jak również ranchera, wokoło; sternik stał tuż za tym ostatnim, a ja obok żołnierza.
 — Dziwię się — mówił ranchero, — że macie jakieś podejrzenia względem tego gaucha. Jest to bardzo porządny człowiek.
 — Mamy podejrzenie nietylko przeciw niemu — odrzekłem, — ale i przeciw panu. Czyś pan nie słyszał o poruczniku, który był tutaj przebrany za gaucha?
 — To jakieś nieporozumienie, panowie.
 — Czy i to, coś pan mówił przed chwilą w izbie, jest również nieporozumieniem?
 — Co takiego?
 — Nakazałeś pan swej żonie, aby nie wychodziła z alkowy, bo obawiasz się, aby żona, kobieta uczciwa, nie stanęła na przeszkodzie w wykonaniu waszych brudnych zamiarów...
 — Co pan mówi? — syknął przez zęby ranchero. — Zastrzegam się przeciw podobnym zarzutom.
 — No, no! tylko nie krzycz tak głośno, sennor! Jakże inaczej określić zamiary gospodarza, który swych gości na rzeź wydać zamierza!...
 — Któż to ma takie zamiary?
 — Przecie pan!
 — Nieprawda!
 — Ech, to jest gołosłowne zaprzeczenie, i nie ma ono u mnie żadnej wagi. Po naszem tu przybyciu wysłałeś pan do oddziału sierżanta z zawiadomieniem, że znajdujemy się w rancho. Następnie wiesz pan coś o tem, że rancho zostało obsadzone przez dwustu żoł-