Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/311

—   291   —

i że jeńcy również nie są wcale zbrodniarzami, gdyż czcigodny i świątobliwy brat nie spieszyłby z pomocą złoczyńcom.
 — Czy więc nabrałeś teraz do nas zaufania.
 — Tak. Rozwiążcie mi ręce. Jestem na wasze usługi.
 — Nie przedsięweźmiesz więc przeciw nam nic złego?
 — Przyrzekam, iż będę wam przyjacielem i uczynię wszystko, czego ode mnie zażądacie.
 — No, dobrze. Jesteście wolni — rzekłem, rozwiązując Indyaninowi ręce.
 Podniósł się, podał mi dłoń przyjaźnie i rzekł:
 — Dziękuję, sennor! Strzelałem do pana bez skutku, a pan znowu omal mię nie zadusił, rachunek więc między nami wyrównany.
 — O, jeszcze nie! Wyście mię chcieli uśmiercić naprawdę, a ja was chwyciłem za gardło jedynie w tym celu, byście nie wołali o pomoc.
 — Jeżeli więc winienem co jeszcze, to proszę o przebaczenie.
 — Chętnie przebaczam i mam nadzieję, że naprawicie błąd przedewszystkiem stwierdzeniem, że major istotnie znajduje się niedaleko.
 — Stąd o dziesięć minut drogi.
 — Czy rozstawił straże?
 — Tak.
 — Ale patroli nie wysyła?
 — Nie. Dopóki nie posłyszą mego sygnału, możemy być pewni, że nie będą nas prześladowali.
 — Skoro więc jesteśmy tu bezpieczni, powiedźcie nam, w jaki sposób ci zbóje pozyskali was do swych usług.
 — Był u mnie w tym celu przed tygodniem pewien sennor i pytał mię, czy niema tu w pobliżu promu.
 — Na cóż mu była potrzebna ta wiadomość?
 — Nie wiem. Zapytywał, czy znam dobrze okolice nadrzeczne, a gdy potwierdziłem, dopytywał się dalej,