i t. d.). Jeden z uczestników, losem wybrany, zostaje «stróżem», staje w odległości 4-ch kroków i rzuca piłkę do pierwszego, stojącego w szeregu. Ten odrzuca piłkę i biegnie do celu. «Stróż» chwyta piłkę (lub podnosi) i usiłuje nią uderzyć biegnącego. Uderzony zajmuje miejsce stróża. W przeciwnym razie t. j. jeżeli uciekający nie dostał piłką nim dobiegł do celu, staje w szeregu ostatnim z rzędu.
Grę rozpoczyna znowu «stróż» z pierwszym stojącym w szeregu.
Do gry tej potrzebny jest mur lub ściana równa bez okien. Uczestników jest tylko dwóch, lecz gdy się trafi więcej osób, wtedy grający dzielą się na dwie współzawodniczące z sobą partje. W grze we dwie osoby, pierwsza rzuca piłkę o ścianę w ten sposób, żeby partner mógł ją złapać; ten ze swej strony odrzuca piłkę o ścianę, a chwyta ją pierwszy. Chwytać piłkę można dopiero wtedy, gdy odbiwszy się od ściany, padnie na ziemię i odskoczy. Partja trwa do 60 lub 100 punktów. Każdy błąd popełniony zapewnia przeciwnikowi 10 punktów. Błędy mogą być następujące: jeżeli kto piłkę na ziemię upuści; jeśli kto nie pochwyci jej odrazu po odbiciu się od ziemi; jeśli piłka nie dotknie ściany, lub ją dotknie poniżej miejsca wyznaczonego.
Podobnie jak przy grze poprzedniej, potrzebna jest ściana o ile możności równa bez okien. W odległo-
