Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Lato leśnych ludzi.djvu/029

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została uwierzytelniona.

    Czas ci już wstać, czas ci już iść
    Hetmanko polnych rot!
    Oto ci na hełm borowy liść
    Oto ci w rękę rozmaju kiść,
    Oto twój złoty grot.
    Powiedziesz ty, powiedziesz nas
    Na ten słoneczny szlak,
    Gdzie kwitnąć sercom i pieśniom czas,
    Gdzie szumu czeka uśpiony las,
    Gdzie czeka lotu ptak!
    Powiedziesz ty, powiedziesz świat
    W zwycięski pochód twój,
    Gdzie z prochów świeży wynika kwiat,
    Gdzie brzask wybucha z za nocy krat,
    Gdzie stoczysz życia bój!