Z końcem r. 1909, więc po dwu latach istnienia Ruchu, było zaciągniętych do patrolów skautowych 80.000 chłopców. — Główna Kwatera dla tej olbrzymiej już armji znajdowała się wówczas w pokoju na Henrietta Street Nr. 33 (w Londynie), gdzie od samego początku stworzenia Ruchu zorganizowano tygodnik The Scout i oddział wyprawowy i skąd załatwiano korespondencję z całym prawie światem.
Związek organizacyjny między patrolami i drużynami był podówczas bardzo luźny — regulaminów prawie-że nie było — i to jest pierwszy rys charakterystyczny baden-powellowskiej organizacji, na który warto zwrócić uwagę.
Skaut Naczelny jest wielkim przeciwnikiem regulaminów w pracy skautowej a wielkim zwolennikiem rozwijania samodzielnej inicjatywy zarówno u skautmistrzów, jak i u skautów-szeregowców. Z biegiem czasu musiano, oczywiście, wydać szereg postanowień regulaminowych, dotyczących otrzymywania oznak, ubioru oficerów i t. p. — ale od statutów i regulaminów nie rozpoczynano pierwszych kroków stowarzyszenia. Zastępowała je dostatecznie książka o skautostwie.
Jen. Baden-Powell wskazywał nowy system wychowania, dawał przepisy nowych zabaw — i powiadał
Strona:PL Małkowski - Jak skauci pracują.djvu/287
Ta strona została przepisana.
żandarmerji południowo - afrykańskiej, w której służyłem.«
»System mój oparłem na wychowywaniu, przeciwstawionym nauczaniu, jest zaś on ewolucją pomysłów Epikteta, zakonów średniowiecznych Rycerzy, Zulów, Czerwonych Indjan i Japończyków, dr. Jahn’a, sir William Smith’a, mego ojca, dr. Arnold’a, Thompson Seton’a, Dan Beard’a, W. T. Stead’a i innych.« »Wiele pomysłów było ściągniętych ze zwyczajów innych ludów , naprzykład Kuhulainów Irlandji — a niektóre były moim własnym wynalazkiem!«
